Van jezelf niets fout mogen doen

Van jezelf niets fout mogen doen, wat is het effect!. Van jezelf nooit iets fout mogen doen, altijd goed voorbereid de zaken aanpakken. De controle willen hebben, want stel je voor dat. Stel je voor dat iets misgaat, dan heb je de poppen aan het dansen.

Dat kun je jezelf niet vergeven, ben je nog dagen bezig jezelf te zien als een mislukkeling, die dit nooit had mogen doen. Slapeloze nachten kun je er van hebben. Op een gegeven moment ebt het nare gevoel wel weer weg en stabiliseert de situatie. Maar dat wil niet zeggen, dat bij een volgende fout in jouw ogen, het straffen weer van voren af aan begint.

Je voelt je schuldig, je mag niet falen, je gaat nog harder je best doen. Ongemerkt leg je de lat voor jezelf hoger en hoger, niet in de gaten hebben dat je je eigen succes compleet aan het ondermijnen bent en je zelf aan alle kanten te kort doet.

Je bent zo streng voor jezelf, dat er geen glimlach meer vanaf kan. Anderen zien heus wel hoe jij bent, maar die begrijpen het niet. Je wilt ze laten zien dat dit de enige weg is naar succes. Doorbijten, doorgaan, falen hoort niet bij jou thuis, juist zo ga je het succes behalen. Je zal, je moet, de druk is hoog, presteren en doorgaan. Nooit een steek laten vallen, dat is voor jou iets wat niet mag voorkomen.

Ondertussen vind je dat anderen de kantjes er van aflopen. Die zijn overal zo makkelijk in. Die vertrekken gewoon als het tijd is en maken zich er niet druk over dat er nog werk blijft liggen. Jij niet, jij wilt het af hebben, want pas dan mag je van jezelf rust nemen. Dan voel je bij jezelf best wel een een momentje van trots, maar ach, dat wimpel je snel weg, het niet tot je laten komen. Trots op jezelf zijn, dat is ego vind je en daar ben je wars van.

Een leven leiden waarin de mens van zichzelf geen fouten mag maken is loodzwaar. Zo zwaar, dat de last die je elke dag op je schouders meedraagt, zijn tol gaan eisen. Je houdt dit niet vol. Kijkend in de eigen spiegel, nee. We kijken dan juist naar anderen, die snappen het niet. Die leven een fijn leven, jij niet. Je wilt het wel, maar je vult dat voor jezelf in dat dit hoort door de weg die je nu aan het bewandelen bent. Presteren, niet falen, geen fouten maken.

Voor ieder mens geldt, als hij niet het juiste pad bewandelt, dat er telkens seintjes zijn, die ons waarschuwen, die ons laten zien dat we niet het juiste pad kiezen. Dat het juist de bedoeling is om te switchen van pad. Echter het willen zien, het doorhebben, dan hebben we pas als we echt aan het einde van ons latijn zijn en we zo veel tegenslagen hebben gekregen dat de last ons overneemt.

Dan zit je thuis, moe op, nergens meer zin in. Je wilt zo graag, maar ja mijn lijf wil niet meer hé. Moet er maar even aan toegeven. Elke dag weer opnieuw voor jezelf de afweging maken, ga ik wel of niet naar mijn werk. Want wat moet mijn baas hier wel niet van denken, die gaat me ontslaan. Wat moeten mijn collega’s hier wel niet van denken. Die vinden me maar een slappeling, dat laten ze mij af en toe al voelen.

In plaats van de rust op te zoeken, wordt de vertwijfeling eerst alleen maar groter en ondanks dat we er wel voor moesten kiezen niet meer te gaan werken, staat onze hele lijf stijf van de spanning. Het duurt een hele lange tijd voordat deze persoon iets gaat inzien. Dat ze roofbouw op zichzelf heeft gepleegd. Dat ze zo nooit meer verder kan, dat het tijd wordt te gaan lachen om haar eigen fouten.

Ze was hier zelf nooit achter gekomen, bij toeval zocht ze contact met een medium op Angeleyes TV gespecialiseerd in burn out en dat is haar redding geweest. Vanuit haar ziektebed kreeg ze inzichten in haar eigen gedrag. Begon ze in te zien hoe streng ze wel niet voor zichzelf was. Zag ze ook wat het effect hiervan is en dat het echt tijd wordt voor verandering. Daar is ze nu wel van doordrongen.

Medium Clarisa